ما بسیاری از مطالعات را که به ارتباط بین عسل و زوال عقل پی بردند را بررسی کردیم. عسل ممکن است کلید کاهش خطر ابتلا به زوال عقل یا آلزایمر باشد. در حالی که عسل به دلیل محتوای قند بالایی که دارد، شناخته شده است، اما هنوز به عنوان جایگزین عالی برای شکر در بین مردم رواج پیدا نکرده است. همچنین به دلیل عملکرد ضد التهابی عصبی خود به ویژه در مورد بخش هیپوکامپ مغز، که بخشی از مغز است که مسئول حافظه فضایی است، مورد توجه قرار گرفته است. به همین دلیل است که بررسی موضوع عسل و آلزایمر به طور فزاینده ای به یک حوزه مورد علاقه محققین تبدیل می شود.
درمان آلزایمر با عسل
عسل دارای مشخصاتی است که حاوی غلظت های مختلفی از ترکیبات است که به طور کلی برای سلامتی بدن مفید هستند.
ترکیبات موجود در عسل از دو گروه آنزیمی و غیر آنزیمی تشکیل شده است.
ترکیبات آنزیمی عبارتند از:
- کاتالاز
- گلوکز اکسیداز
- پراکسیداز
در حالی که عناصر غیر آنزیمی عبارتند از:
- آمینو اسید
- اسید اسکوربیک
- توکوفرول
- پروتئین ها
- اسیدهای فنولیک
- کاروتنوئیدها
- فلاونوئیدها
عسل همچنین دارای مقدار مناسبی از استیل کولین و کولین است. دو انتقال دهنده عصبی که در تقویت عملکرد مغز ضروری هستند. غلظت این آنتی اکسیدان ها به نوع عسل بستگی دارد. مطالعات بین ترکیبات فنلی و فلاونوئیدها با عسلی که منشأ گلی دارد، ارتباط برقرار کرده است.
به نوبه خود، محتوای فنلی موجود در هر عسل بر فعالیت آنتی اکسیدانی آن تأثیر می گذارد. برخی از مطالعات روی عسل و زوال عقل نشان داده اند که عسل می تواند آنتی اکسیدان های پلاسما را در بافت ها افزایش دهد. عسل به بهبود یکپارچگی سلول های مغز و همچنین کاهش آسیب اکسیداتیو کمک می کند.
درمان آلزایمر با عسل
عسل دارای خواص آنتی اکسیدانی درمانی و طبیعی است که دانشمندان دریافته اند برای جلوگیری از زوال شناختی و در نهایت زوال عقل مفید است.
طبق تحقیقات، عسل به طور بالقوه می تواند اثرات مثبتی در درمان طیف وسیعی از سرطان ها و همچنین کاهش علائم سندرم روده تحریک پذیر داشته باشد. این مطالعه در یک دوره پنج ساله در سال 2008 به پایان رسید و محققان تلاش خود را بر ارزیابی تأثیرات عسل در رابطه با شرایط عصبی متمرکز کردند.
3000 بیمار در این مطالعه شرکت کردند و نیمی از شرکت کنندگان به صورت روزانه دوزهای مختلفی از عسل مصرف کردند. هنگامی که مطالعه به پایان رسید، تنها 489 شرکت کننده به زوال عقل مبتلا شده بودند. 95 نفر از افرادی که دچار زوال عقل شده بودند از گروهی بودند که روزانه عسل مصرف می کردند. بقیه از گروهی بیرون آمدند که در طول مدت مطالعه هیچ عسلی نخورده بودند.
چگونه عسل می تواند به کاهش خطر ابتلا به آلزایمر کمک کند؟
مطالعه دیگری که در سال 2014 روی عسل و زوال عقل انجام شد، نشان داد که عسل سرشار از پلی فنول است.
پلی فنول ها التهابات مغز را کاهش می دهند و در عین حال از دست دادن حافظه را نیز بهبود می بخشند. التهابی که در مغز رخ می دهد با بیماری آلزایمر ارتباط دارد.
محققان در صدد بررسی اثرات عسل بر طیف وسیعی از بیماری های عصبی از جمله بیماری هانتینگتون، بیماری آلزایمر و بیماری پارکینسون هستند. نتیجه این بود که عسل دارای خواص ضد باکتریایی قوی است که در مبارزه با ابر میکروب MRSA مفید است.
این تحقیق نشان داد که این عسل خالص به آنتی بیوتیک ها “تحرک” لازم برای موثرتر شدن را می دهد و در برخی موارد حتی مقاومت آنتی بیوتیکی بدن را معکوس می کند. عسل طبیعی همچنین در درمان گلودرد که باعث التهاب در گردن می شود نیز موثر است. بعلاوه، به توقف فعالیت باکتری هایی که باعث رشد عفونت می شوند کمک می کند.